Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce – zorganizowane przez IAAF zawody sportowe, które rozgrywane były na stadionie Ullevi w szwedzkim Göteborgu między 5 a 13 sierpnia 1995 roku. W imprezie wzięło udział 1804 zawodników ze 191 krajów [1] . Z Wikipedii, wolnej encyklopedii. Adam Piotr Kszczot, specjalizujący się w biegu na 800 metrów. Wielokrotny medalista halowych mistrzostw Europy halowych mistrzostw świata. Reprezentował Polskę na drużynowym czempionacie Starego Kontynentu oraz w meczach międzypaństwowych. Rekordzista kraju w biegu na 800 metrów w hali. To będzie najważniejszy moment tej zimy w polskiej lekkoatletyce. Plejada gwiazd z Polski i zagranicy zaprezentuje się kibicom w trakcie halowego mityngu "ORLEN Copernicus Cup Toruń 2023". W sprzedaży pozostały ostatnie bilety, więc jest duża szansa, że w dzisiejsze popołudnie "Arena Toruń" wypełni się do ostatniego miejsca. Gorzów Wlkp. Sensacyjny zwrot. Rekord świata w lekkoatletyce unieważniony. World Athletics nie uznało rekordowego pchnięcia Ryana Crousera na 23,38 metra. Taką odległość Amerykanin W dotychczasowych 18 edycjach lekkoatletycznych mistrzostw świata ustanowiono bądź wyrównano 34 rekordy globu (World Athletics wyrównanie zalicza jako rekord). Na tej liście są dwa polskie nazwiska - Robert Korzeniowski w chodzie na 50 km (Paryż, 2003) i Anita Włodarczyk w rzucie młotem (Berlin, 2009). HME w lekkoatletyce. Ada, jeszcze będzie złoto! "Rekord świata do mnie wróci". Adrianna Sułek (fot. Getty Images) Filip Kołodziejski obserwuj. Adrianna Sułek po świetnym występie w Stambule sięgnęła po srebro w pięcioboju w trakcie halowych mistrzostw Europy. We wszystkich konkurencjach biła lub wyrównywała rekordy życiowe. xaSOGy. Z dwoma medalami wracają z halowych mistrzostw świata polscy lekkoatleci. W piątek srebro w pięcioboju nowoczesnym wywalczyła bydgoszczanka Adrianna Sułek, a w niedzielę brąz żeńska sztafeta 4x400 metrów z Igą Baumgart-Witan i Kingą Gacką z BKS Bydgoszcz. Ozdobą imprezy były dwa absolutne rekordy świata - Wenezuelki Yulimar Rojas w trójskoku i Szweda Armanda Duplantisa w skoku o tyczce. Natalia Kaczmarek, Iga Baumgart-Witan, Kinga Gacka i Justyna Święty-Ersetic w sztafecie stoczyły bardzo zaciętą walkę o miejsce na podium. Trzecie miejsce zajęły z czasem Wygrały Jamajki - a drugie Holenderki były szybsze od biało-czerwonych o 0,02 ( Na ostatniej zmianie Święty-Ersetic przegrała „na kratach" z rewelacyjną Femke Bol. W finale Tymoteusz Zimny, Mateusz Rzeźniczak, Maksymilian Klepacki i Kajetan Duszyński zajęli ostatecznie 4. miejsce – 3: Wygrali Belgowie - 3: przed Hiszpanami - 3: i Holendrami – 3: Do finału Polacy awansowali z trzecim czasem. Niespodziewanie po raz pierwszy od 21 lat do finału nie zakwalifikowali się Amerykanie. Biegnący na ostatniej zmianie Isaiah Harris doznał kontuzji 150 metrów przed metą i mimo że ukończył bieg na 2 miejscu, czas sztafety był za słaby. W trwającej od 1991 roku historii występów w HMŚ (sztafeta męska startuje od 3 edycji mistrzostw) Amerykanie zdobyli 9 złotych i 2 srebrne medale, a w 2001 roku zostali zdyskwalifikowani w eliminacjach. Absolutne rekordy Rojas i Duplantisa Wenezuelka Yulimar Rojas ustanowiła absolutny rekord świata w trójskoku wynikiem 15,74 podczas halowych mistrzostw świata w Belgradzie. Poprzedni z hali, także należący do niej, pobiła aż o 31 centymetrów! Rojas w 2020 roku w hali skoczyła 15,43 m, do niej należał także absolutny rekord świata na stadionie – 15,67, który ustanowiła na igrzyskach olimpijskich w Tokio, a które ze względu na pandemię koronawirusa odbyły się w ub. roku. Srebro wywalczyła jedna z zaledwie sześciu Ukrainek startujących w Belgradzie Maryna Bech-Romańczuk z rekordem życiowym -14,74. Brąz zdobyła Jamajka Kimberly Williams - 14,62. - Dedykuję ten medal mojej ojczyźnie Ukrainie, moim ludziom, moim rodakom. To medal dla nich - powiedziała Bech-Romańczuk, która wieczorem startowała jeszcze w finale skoku w dal (była 6.). Solidarnością z Ukrainą i Ukraińcami, którzy walczą z rosyjską napaścią na ich kraj wykazał się mistrz olimpijski z Tokio w skoku wzwyż Gianmarco Tamberi. Na arenę wyszedł w niebiesko-żółtej maseczce, na ramieniu miał namalowaną flagę Ukrainy i wypisane imię oraz nazwisko swojego wielkiego rywala z tego kraju Bohdana Bondarenko. Tamberi wspólnie z Hamishem Kerrem z Nowej Zelandii skoczyli 2,31 i zdobyli brązowe medale. Triumfował Sang-Hyeok Woo (2,34), zdobywając pierwszy medal w historii startów Korei Południowej w halowych mistrzostwach świata. Drugie miejsce zajął także z wynikiem 2,31 Szwajcar Loic Gasch. Norbert Kobielski z MKS Inowrocław, z wynikiem 2,24 zajął 9 miejsce w gronie 12 zawodników. Duplantis przed mistrzostwami, na mityngu także w Belgradzie (7 marca) ustanowił rekord świata wynikiem 6,19. W niedzielę po dwóch nieudanych próbach, w ostatniej skoczył centymetr wyżej i w ten sposób zdobył pierwszy w swojej karierze złoty medal HMŚ. Srebro dla Brazylijczyka Thiago Braza - 5,95, a brąz dla Amerykanina Chrisa Nilsena - 5,90. Amerykanin Grant Holloway wynikiem 7,39 zdobył złoty medal w biegu na 60 m ppł. Wcześniej - w półfinale - powtórzył własny rezultat z 2021 roku i wynikiem 7,29 wyrównał rekord świata. Srebro dla reprezentanta Francji Pascala Martinot-Lagarde - 7,50, a brąz dla kolejnego reprezentanta USA Jarreta Eatona – 7,53. Polacy Damian Czykier i Jakub Szymański odpadli w półfinałach. Michał Rozmys zajął siódme miejsce w biegu na 1500 m czasem Wygrał Etiopczyk Samuel Tefera - który pokonał rewelacyjnego Norwega Jakoba Ingebrigtsena - Brąz dla Kenijczyka Abela Kipsanga - Złoty medal w skoku w dal zdobyła reprezentantka gospodarzy Ivana Vuleta (bardziej znana pod panieńskim nazwiskiem Spanović) – 7,06. Srebro wywalczyła Nigeryjka Ese Brume 6,85, a brąz Brytyjka Lorraine Ugen 6,82. Podczas lekkoatletycznych mistrzostw USA (jednocześnie kwalifikacje do tegorocznych MŚ), które odbywają się w Eugene, w stanie Oregon, mistrzyni olimpijska Sydney McLaughlin ustanowiła rekord świata w biegu na dystansie 400 metrów przez płotki czasem Poprzedni również należał do tej zawodniczki i był gorszy o sierpnia br., Sydney McLaughlin skończy ledwie 23 lata, a już jest dwukrotną mistrzynią olimpijską (400 m pł. i 4x400 m), mistrzynią świata (4x400 m) i dwukrotną rekordzistką świata (400 m pł.). - Mistrzostwa USA w Eugene zawsze są niesamowite - powiedziała Sydney McLaughlin. Za każdym razem, gdy tu przyjeżdżam czuję, że wydarzy się coś wspaniałego. A teraz marzę zjeść coś innego, nie tylko warzywa. Marzę o cheesburgerze, naleśnikach z tych samych zawodach, Fred Kerley uzyskał najlepszy w tym roku wynik na świecie w biegu na dystansie 100 metrów. W półfinale uzyskał co jest szóstym czasem w historii tej konkurencji. Wicemistrz olimpijski z Tokio wygrał krajowy finał w czasie co zapewniło mu udział w mistrzostwach świata, które odbędą się na tym samym stadionie „Hayward Field”, w dniach 15-24 lipca br. - Wszystko sprowadza się do cierpliwości i treningu oraz robienia tego, co zaplanowałem - powiedział Fred Kerley po uzyskało również dwóch kolejnych zawodników na mecie - drugi Marvin Bracey czasem a trzeci Trayvon Bromell - finale z nieznanych przyczyn nie wystąpił Christian Coleman, który w półfinale zanotował Amerykanin, jako obrońca tytułu z 2019 roku, ma jednak zagwarantowany start w mistrzostwach świata. 26-latek, który nie wystąpił na bieżni olimpijskiej w Tokio z powodu 18-miesięcznego zawieszenia za błędy proceduralne dotyczące podania swojego miejsca pobytu przed kontrolami dopingowymi, powiedział, że jest zdeterminowany, aby w Eugene zwyciężyć. Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera To miało być jedno z najważniejszych wydarzeń mistrzostw świata, bo jedno pokolenie urodziło trzy wybitne płotkarki: Sydney McLaughlin, Dalilah Muhammad i Femke Bol. Pojedynku jednak nie było. Bol dobiegła do mety druga, Muhammad - trzecia. McLaughlin ścigała się tylko z historią. Amerykanka już w połowie dystansu miała wyraźną przewagę, na ostatnią prostą wbiegała sama. Nie tylko pobiła własny rekord świata, ona go wręcz rozgromiła. to wynik sekundy lepszy od tego, który osiągnęła na Hayward Field przy okazji krajowych kwalifikacji do mistrzostw świata. Biegła pięknie, rytmicznie, właściwie fruwała nad płotkami. Na mecie najpierw udawała, że nie dowierza, ale później uśmiechem zdradziła, że chyba jednak wydarzyło się oczekiwane. - To wręcz nierealne. Dziękuję Bogu, który pomógł mi pokonać tak trudną drogę - mówi McLaughlin. Perfekcyjny bieg przebiegła w tym samym czasie, kiedy polskim dziennikarzom o swoim ósmym miejscu w finale mistrzostw świata opowiadała Anna Kiełbasińska. Polka pokonała 400 metrów w Amerykanka, choć miała na trasie płotki, zrobiła to szybciej, co pokazuje skalę jej wyczynu. 22-latka rekord świata poprawiła już po raz czwarty. Wcześniej, kiedy zrobiła to trzeci raz, wynik uczciła cheeseburgerem i naleśnikami. Tym razem pomysłu na świętowanie nie zdradziła, ale możemy się domyślać, że będzie równie huczne. McLaughlin skończyła szkołę katolicką i wybrała Uniwersytet w Kentucky. Już podczas pierwszego roku wygrała akademickie mistrzostwa NCAA i przeszła na zawodowstwo. Trafiła do Boba Kerseego, trenera 7-krotnej mistrzyni olimpijskiej Allyson Felix, a wcześniej całej plejady amerykańskich gwiazd. Czytaj więcej Karierę rozwijała harmonijnie. Poleciała na igrzyska do Rio (2016) jako najmłodsza amerykańska lekkoatletka od 40 lat. Dotarła do półfinału. Dziś jest mistrzynią i rekordzistką świata oraz twarzą firmy New Balance, która płaci jej 1,5 mln dolarów rocznie. Złoto zdobyła w mateczniku Nike. Interesów McLaughlin pilnuje agencja menedżerska William Morris Endeavor, której klientami są Robert de Niro, Russell Crowe i Martin Scorsese. Biegaczka nie jest jeszcze hollywoodzką gwiazdą, ale kogoś takiego, jak ona, królowa sportu w Ameryce bardzo potrzebuje. Adrianna Sułek zrobiła swoje. Nie stanęła co prawda na podium mistrzostw świata, ale pobiła 37-letni rekord Polski w siedmioboju i zanotowała wynik, który… w każdych poprzednich mistrzostwach dałby jej medal. Świetnie zaprezentowała się też Sofia Ennaoui. Polka wracająca w tym sezonie do rywalizacji po wielu problemach zdrowotnych jest od dziś piątą zawodniczką świata w biegu na 1500 metrów. Spis treści Rekord! Piąta na świecieRekord!37 lat to w sporcie kilka epok, całe generacje. Jeśli rekord jest nie do pobicia tak długo, znaczy to, że jak na swoje warunki – kraju, kontynentu czy nawet świata – jest wybitny. Małgorzata Nowak w 1985 roku zapewne nie przypuszczała, że jej rezultat (6616 punktów) tak długo będzie się utrzymywał na szczycie polskich tabel. Nie mogła tego przewidzieć tym bardziej, że był to jej drugi rekord kraju w tamtym sezonie. Nawet jeśli niekoniecznie spodziewała się, że szybko pojawi się zawodniczka od niej lepsza, to mogła oczekiwać, że sama ten wynik jej się to nie udało. I nikomu po niej. Aż do przecież to nie tak, że nie mieliśmy naprawdę utalentowanych siedmioboistek. W 2009 roku na podium mistrzostw świata stała Kamila Chudzik, ale ona nigdy w karierze nie przekroczyła nawet 6500 punktów. Dwa sezony później z wynikiem 6544 oczek brązowy medal zdobywała Karolina Tymińska, choć dowiedziała się o tym dopiero po pięciu latach, gdy medal za doping odebrano Tatjanie Czernowej. Była też Urszula Włodarczyk, medalistka halowych MŚ i mistrzostw Europy na stadionie, dwukrotnie (2000 i 2004) czwarta na igrzyskach olimpijskich. Jej rekord życiowy to 6542 o tym wszystkim, by uświadomić wam jedno – zrobić wynik powyżej 6600 punktów w siedmioboju to naprawdę trudna sztuka. A to dlatego, że złożyć musi się na to wszystko, no cóż, siedem konkurencji. Słabszy wynik w chociażby jednej może wyeliminować cię z walki o medale czy rekordy. Jeśli przydarzą ci się trzy niezaliczone próby w skoku dal czy wzwyż, odpadasz z rywalizacji całkowicie, bo już na nic nie masz szans. Utrzymać równą formę przez wszystkie siedem konkurencji to wielka umiejętność. Tym bardziej, jeśli to forma przekraczająca twoje dotychczasowe wyniki. Adriannie Sułek w Eugene się to razy (w pchnięciu kulą i biegach – na 200 oraz 800 metrów) biła życiówkę. Raz (w skoku w dal) ją wyrównała. Na 100 metrów przez płotki notowała drugi najlepszy wynik w karierze. W oszczepie – swojej najgorszej konkurencji – rzuciła powyżej oczekiwań. A w skoku wzwyż mimo urazu, który utrudniał jej odbijanie się, zaliczyła 189 centymetrów, a więc jedną wysokość poniżej najlepszego rezultatu w karierze. To był występ kompletny, ale równocześnie taki, który ma być tylko początkiem. – Na razie nie ma u mnie żadnej radości. 6672 punkty to nie jest moje ostatnie słowo, będą tą zawodniczką, która zrobi 7000. Wtedy medal któregoś kruszcu zawiśnie na mojej szyi – mówiła po TEŻ: NOWA TWARZ POLSKIEJ LEKKIEJ ATLETYKI? SYLWETKA ADRIANNY SUŁEKBraku medalu można żałować, oczywiście. Ale trzeba uświadomić sobie pewne realia. Otóż wynik Ady dawałby jej podium na KAŻDYCH z poprzednich mistrzostw świata. Ba, w kilku przypadkach byłoby to złoto. By znaleźć ogólnoświatową imprezę mistrzowską, na której Sułek z takim rezultatem nie stanęłaby na podium, trzeba cofnąć się do igrzysk w Seulu i być może najlepszego siedmioboju w historii, gdzie każda z pierwszych trzech zawodniczek zanotowała wynik powyżej 6800 punktów. Polka stała się też zawodniczką, która zanotowała najlepszy wynik w historii MŚ czy igrzysk spośród wszystkich, które zajęły czwarte miała wielkiego pecha, bo trafiła na niesamowicie dysponowane punktów, czyli nowy cel Adrianny, to wynik kosmiczny. Dość napisać, że tę granicę udało się przebić tylko czterem siedmioboistkom w historii. Ale jeśli taki Sułek stawia sobie cel, wypada trzymać kciuki, by udało jej się go w karierze zrealizować choć raz. Bo 23-letnia Polka pokazuje, że potencjał ma ogromny, a w wielu konkurencjach zapas jej możliwości jest jeszcze spory. Do tego jest niesamowicie odporna psychicznie – w Eugene kilkukrotnie najlepsze wyniki osiągała w ostatnich to świadczy tylko o tym, że ma właściwie wszystko, by stać się mistrzynią. W dorobku ma już zresztą medal halowych MŚ, teraz zapewne będzie chciała powalczyć o to, by stanąć na podium mistrzostw Europy na stadionie. A te przecież już za niespełna na świecieOstatni raz przed tym sezonem startowała we wrześniu 2020 roku. Potem – w trakcie przygotowań do igrzysk w Tokio – doznała kontuzji. – To było w maju ubiegłego roku. Kiedy tylko byłam w stanie ponownie chodzić, zaczęłam rehabilitację. Trwała do końca 2021 roku. Gdy już okazało się, że z moim Achillesem jest wszystko w porządku, rozpoczęłam przygotowania do sezonu letniego. Zdecydowaliśmy się na odpuszczenie hali z tego względu, że było za mało czasu, aby się do niej przygotować – opowiadała nam w dłuższej TEŻ: ŻYCIE MAMY TYLKO JEDNO. ROZMOWA Z SOFIĄ ENNAOUIGdy wróciła, od razu zaczęła biegać znakomicie. Na 68. ORLEN Memoriale Janusza Kusocińskiego przebiegła 800 metrów – a więc nie swój dystans – w czasie poniżej dwóch minut. Na mistrzostwach Polski, w wolnym biegu na 1500, zdobyła spokojne złoto. W Ostrawie, w swoim pierwszym starcie w sezonie, wywalczyła kwalifikację na mistrzostwa świata. Mogła więc się do nich spokojnie przygotowywać. Przez ostatni miesiąc nie startowała ani razu. Do rywalizacji wróciła dopiero w Eugene, gdzie spokojnie i pewnie przebrnęła przez kwalifikacje i półfinał. Zapewniała przy tym, że w finale chciałaby szybkiego biegu, bo czuje się gotowa na rekord ten jest niezmiennie taki sam od 22 lat – w 2000 roku Lidia Chojecka wybiegała 3: Sofii dziś jednak (jeszcze) nie udało się go pobić. Zrobiła za to coś być może lepszego – od razu po swoim powrocie do rywalizacji zajęła piąte miejsce na mistrzostwach świata. Do podium straciła co prawda dużo, bo sześć sekund, ale pierwsza trójka narzuciła wręcz szaleńcze tempo, w granicach rekordu imprezy. Ennaoui biegła w drugiej grupie, przez długi czas na jej końcu, dopiero na ostatnim okrążeniu zaczęła przesuwać się do przodu. I zrobiła to na tyle skutecznie, że w końcu nie udało jej się wyprzedzić tylko jednej z rywalek wspomnianej ktoś jednak powiedział jej kilka miesięcy temu, że w Eugene będzie piąta – wzięłaby ten wynik w ciemno.– Po tylu perypetiach zdrowotnych, przejściach, jakie miałam w ostatnich latach wracam i to wracam nowonarodzona. Piąte miejsce na świecie to jest coś, co marzyło mi się od wielu lat. Cieszę się z tego, jak tu biegłam taktycznie, bo pierwsze okrążenia rozgrywały się w zabójczym tempie. Wolałam biec z tyłu, bo wiedziałam, że tempo jest wysokie, zaufałam swojej formie. Cały dystans biegłyśmy właściwie na połamanie rekordu Polski. Czułam, że zwalniamy na kółko przed końcem, ale nie wyrywałam się już do przodu, żeby pobijać rekord. Chciałam zająć wysokie miejsce – mówiła na antenie TVP po finale.– Mam nadzieję, że mój bieg i cała ta droga do powrotu do sportu to będzie taki fajny drogowskaz i lekcja życiowa dla każdego, kto jest na jakimś zakręcie. Dla kogoś, komu nie wychodzi coś w sporcie, ale i w życiu. Żeby taki ktoś pamiętał, że jest druga szansa i w końcu da się walczyć o najwyższe cele i marzenia. Wierzyłam, że wrócę do sportu i udało się – dodawała. Teraz w dodatku udowodniła nam i sobie, że nadal jest w stanie osiągać w tym sporcie sukcesy. Zresztą to wciąż stosunkowo młoda zawodniczka, ma przecież niespełna 27 więc sporo sukcesów przed nią, a za nią między innymi ten, który do swojego dorobku dopisała tej nocy. Bo piąte miejsce na świecie, zwłaszcza w tak mocno obsadzonej konkurencji, to nie byle co. Kolejny możliwy sukces? Medal mistrzostw Europy. Dziś Sofia przegrała bowiem tylko z jedną Europejką – Laurą Muir, która zdobyła brązowy medal. W sierpniu powinna więc pokusić się o to, by stanąć na podium w Monachium. Bardzo prawdopodobne będzie takie samo rozstrzygnięcie, jak w ostatnich mistrzostwach Starego Kontynentu, na których Polka uległa tylko Brytyjce, zdobywając srebrny medal. Choć znając Sofię, z pewnością będzie chciała udanie zrewanżować się Muir i zostać mistrzynią Europy. I tego jej życzymy. Podobnie jak Adriannie Sułek, bo to dwie zawodniczki, które w Eugene dały nam naprawdę wiele Newspix O wybitnych sportowcach często mówi się, że „wyprzedzili epokę”. Tworzą swój pionierski styl, albo uzyskują wynik, który ciężko poprawić przez następne kilka lat. Ba! Nawet dekad. Zobacz sam jak długo mogą przetrwać niektóre rekordy lekkoatletyczne. Najstarsze rekordy lekkoatletyczne: Jürgen Schult Juergen Schult Tak było, jest i chyba jeszcze jakiś czas będzie w rzucie dyskiem. 6 czerwca 1986 roku we wschodnioniemieckim Neubrandenburg reprezentant gospodarzy – Jürgen Schult – rzucił okrągłym przedmiotem na niebotyczną odległość 74 metrów i 8 centymetrów. Od prawie 30 lat nikt nie potrafi poprawić tego wyniku! Ale nie dziwcie się. Schult był sportowcem przez duże „S”. W 1987 został mistrzem świata, a rok później mistrzem olimpijskim. W 1990 roku, jeszcze jako reprezentant NRD zdobył złoto w czasie Mistrzostw Europy w Splicie. Po przemianach ustrojowych w Europie trochę „przystopował”, ale i tak z wielkich imprez wracał z medalami. Chociażby z barcelońskich igrzysk w 1992 roku (srebro). Kroczącą ku końcowi karierę przyozdobił jeszcze wicemistrzostwem świata w 1999 roku. Miał wtedy 39 lat. Na początku XXI wieku, potężny Niemiec (193 cm wzrostu, 110 kg wagi) został trenerem. Najstarsze rekordy lekkoatletyczne: Jarmila Kratochvílová Jarmila Kratochvílová Jeszcze dłużej stadionowy rekord lekkoatletyczny w swoich dłoniach dzierży Czeszka Jarmila Kratochvílová. Urodzona w Golčův Jeníkovie sportsmenka specjalizowała się głównie w biegu na 400 metrów. Zdziwienie więc powinien budzić fakt, że rekord świata, z 26 lipca 1983 roku, ustanowiła na dystansie…800 metrów. Jej czas 1:53:28 sprawił, że na tym dystansie wystartowała w Mistrzostwach Świata w 1984 roku. W Helsinkach zdobyła, a jakże by inaczej, złoto. Do tego dołożyła drugi, najcenniejszy krążek w swojej koronnej konkurencji 400 metrów. Jeśli dobrze liczę, to jej rekord ma obecnie niecałe 33 lata i kolejne pokolenie biegaczek musi się z nim mierzyć. Czeszka jest też autorką najszybszego biegu w historii na 400 metrów w hali (49,59). Ten rekord jest jeszcze starszy. Ustanowiony został w marcu 1982 roku. Po zawieszeniu kolców na kołek wybitna zawodniczka zajęła się trenerką. Najstarsze rekordy lekkoatletyczne: Mark McKoy Mark McKoy Dwa wspomniane wyniki ustanawiano na stadionach. A jak sytuacja ma się w halach? 5 marca 1986 roku, Kanadyjczyk Mark McKoy z wynikiem 6,25 zwyciężył w biegu na 50 metrów przez płotki. Rezultat osiągnięty na bieżni w japońskim Kobe ma już ponad 30 lat i jest najstarszym męskim rekordem świata ustanowionym w hali. Sama konkurencja nie gości już na imprezach mistrzowskiej rangi. Od czasu do czasu można obejrzeć ją w czasie lekkoatletycznych mitingów. McKoy po osiągnięciu tego rezultatu zdobył jeszcze mistrzostwo olimpijskie w Barcelonie (110 m przez płotki) oraz halowe mistrzostwo świata w Helsinkach (1993). Rok po tym drugim sukcesie został obywatelem Austrii i w barwach tego kraju startował w zawodach. Tyle, że bez większych sukcesów. Najstarsze rekordy lekkoatletyczne: Helena Fibingerová Helena Fibingerová Zastanawiacie się może, czy wspomniany wcześniej rezultat Jarmili Kratochvílovej (400 metrów z 1982 roku) jest najstarszym halowym rekordem pań? Otóż nie! W tej kategorii mamy bowiem prawdziwą perełkę. Rezultat pochodzi z 1977 roku! Jego autorką jest kulomiotka z Czechosłowacji – Helena Fibingerová. W czasie zawodów w Jabloncu nad Nysą lekkoatletka pchnęła kulę na odległość 22,5 metra. Ponad 39 lat kobiety bezskutecznie próbują pobić panią Helenę. Ona sama być może nie do końca czuje się sportowcem spełnionym. W jej bogatej sportowej kolekcji brakuje złotego medalu olimpijskiego. Otagowano:ciekawostkilekkoatletyka Ciągle jeszcze młody, 33–letni twórca strony, na której jesteś. Mąż Aliny, ojciec Antka i Franka, których zawsze stawia sobie na pierwszym miejscu. Fan sportu, historii, książek i filmu. Zatrudniony w jednym z bielskich przedsiębiorstw stara się połączyć pracę i pasje.

rekordy świata w lekkoatletyce